Begiradak
Miguel Angel Muñoz eta Gorka Ruiz. EDE Suspergintzako Aniztasuna, bizikidetasuna eta giza eskubideak

Ekainak 20: Errefuxiatuen Munduko Eguna

Familia eta pertsona ugarik migratu eta beren lurraldea utzi behar izan dute beren jatorri-herrialdeetan dituzten bizi-baldintzak baino hobeak direnen bila edo haietatik ihesi ikuspegi materialetik, klimatikotik, ekonomikotik eta abarretatik jasanezinak direlako edo zuzenean norberaren askatasunarekin eta segurtasun fisikoarekin bateraezinak direlako.

Gehienetan, prestaketak eta bidaia bera presazko baldintzatan egiten dira, askotan, klandestinitatean eta, ia beti arrisku ugari jaso ahal izateko egoeran. Arrisku horiek, gainera, indarkeria eta esplotazio forma ugari biltzen dute eta bereziki emakumeen kasuan.

Bidaia “arrakastatsua” bada eta nazioarteko babesa eskatu ahal izateko helmuga-herrialderen batera iristea lortzen badute, aldi baterako irudikeria etapa sortzen da: aldi baterako harrera-programaren batean sartu eta prozesua abiarazteko beharrezko bitartekoak eta laguntza jasotzen dituzte, hasiera batean, haien gizarteratzera eta lan-mundura bideratuta. Baina egoera horrek agintariek eskaera hori ebatzi arte irauten du eta ebazpen horren mende egoten da: Espainiako estatuan, adibidez, eskaeren % 95i ezezkoa ematen zaio eta, horren ondorioz, nazioarteko babesaren eskatzaile-estatusa galtzen dute, programa horietatik automatikoki irteten dira eta administrazio arloko irregulartasun-egoerara igarotzen dira. Egoera hori dela eta, ezin dute legez lan egin eta kanporatuak izan daitezke. Hori guztia dela eta, gainera, askotan, beste bidaia bati ekin behar izaten diote Europan zehar, eta hori ere legez kontrakoak, ez seguruak eta bideraezinak diren bideetatik egiten dute; izan ere, nazioarteko babes-eskaera behin bakarrik egin daiteke eta pertsonak sartu diren EBko lehen estatuan egiten da.

Horrek guztiak gizarte, hirugarren sektore, erakunde sozial eta pertsona gisa interpelatzen gaitu nazioarteko babesa eskatzen dutenek eta migratzaileek jasan behar izaten dituzten giza eskubideen urraketa, indarkeria modu ugariak eta gizarte-bazterketa bistaratzera eta salatzera. Era berean, harrera egiteko laguntza emateko ahaleginak amortizatzea, pertsonen eta komunitateen elkartasuna bultzatzea eta horri balioa ematea eta, aldi berean, lan, demografia eta abarrekin lotuta gizarte gisa ditugun beharrei erantzutea ahalbidetuko duten politika eta jardunbide bidezkoagoak eta koherenteagoak proposatzera eramaten gaitu.

Horregatik, Errefuxiatuen Nazioarteko Egunarekin bat eginez, EDE Fundazioak bere egin du CEAR Euskadi Adierazpena eta horren baitan deitutako ekitaldietan parte hartzera animatu nahi dugu jendea.