Begiradak
EDE Fundazioko Emakume Zerbitzuetako esku-hartze taldea eta Orekatuz batzordea

 

Asko hitz egiten da COVID garaietan funtsezkoari eusteaz, eta, arazo horrekin analogia egiten badugu, ohartuko gara emakumeen aurkako indarkeriak neurri pandemikoen tamaina duela, biztanleen %50i zuzenean eragiten baitie. Hala ere, gaitz sozial hori hain dago errotuta gure gizarte patriarkaletan, non mundua alderantziz bizi baitugun: pandemikoa gezurrezko naturala da, eta funtsezkoa, bizitza indarkeriarik gabe bizitzea, lortzea oso zaila den utopia da.

Horregatik, EDE Fundazioak ahotsa goratu du, eta, beste behin ere, emakumeen aurkako indarkeria izeneko betiereko pandemia hori desagerrarazteko munduko A25 deialdiarekin bat egin du. Hori dela eta, hauexen aurka goratzen dugu ahotsa:

 

  • Maskulinotasun toxiko eta hegemoniko batetik abiatuta sortutako sistema bat, emakumeak gutxiesten dituena eta femeninoa gutxiesten duena. Emakumeen eskubideen kontura gizonen pribilegioari eusteko sistema. Sistema horrek emakumeen mundu-ikuskera ikusezin bihurtzen du eta agenda politiko, ekonomiko, sozial eta kulturaletik kanpo uzten du.

 

  • Emakumeen beharrak, sentipenak eta pentsamenduak ulertu nahi ez dituen sistema, gizarte-arazo bihurtzen diren, eta eremu pribatuan konpontzea espero den, pandemia honetan ikusi dugun bezala.

 

  • Herritarren erdia baino gehiago modu sistematikoan bortxatzen dituen sistema: emakumeen lanaldi bikoitza, doako zainketen erantzukizunak gainkargatzea, soldata-aldea, kristalezko sabaia, lan feminizatuen prekarizazioa, zure familia jatorrizko herrialdean soldata duinik gabe zaintzeko migratzeko beharra, emakumeen salerosketa, prostituzioa, bortxaketak, genero-indarkeriak eta EMAKUME aurpegia duten beste asko…

 

Desberdintasun horiek mundu osoan sortzen dira, eta gure bizitzako txoko guztietan agertzen dira: gure harremanetan, etxeetan, ikastetxeetan, gure lanpostuetan, gure ekonomian, aisialdian, hedabideetan… Edozein tokitan, emakumeenganako indarkeria aurkitu ahal izango duzu.

Eta hori guztia normalizatu eta arautu egiten da, gure gizartean nagusitzen den eta gizateria osoari eragiten dion indarkeria inplizitu eta esplizituaren bidez. Ikusten dugun horretan, entzuten dugun horretan, entzuten dugun horretan… datza indarkeria, eta txirimiriak bezala jotzen du, eta gure azalean, gorputzean, buruan, gure emozioetan… sartzen da, gizonen eta emakumeen arteko desberdintasuna naturalizatuz.

Sistema ekonomiko, sozial eta kultural osoari eragiten dion eta pertsonen bizitzetan txertatzen den pandemia horren aurkako txertoa bere alderdi guztien  erantzukizunarekin borrokatzen da, inor baztertu gabe, hau da, gizarte-, politika-, kultura- eta enpresa-eragile guztien erantzukizunarekin, herritar guztien erantzukizunarekin maila publikoan eta pribatuan, eta erakundeak erabakitzearekin hura akabatzeko behar diren neurri guztiak hartzeko.

Ez gara ari pandemiarekin amaitzeko txerto bakar batez, baizik eta esparru bakoitzerako txerto ugariz, begirada kritikoa zorroztu eta emakumeek bizi dituzten indarkeriak ausardiaz ezagutzeko, sotilenetatik hasi eta esplizituenetaraino, eta, hala, aztertu, desnaturalizatu eta birusari modu anitzean eraso egiten dioten antigorputzen gama hori aurkitu.

Hamaika txerto horiek berrikusi egin behar dira, eta etengabe hobetu, ez baita ahaztu behar birus horrek tarteka jotzen duela eta bizirik irauteko modu matxista berriak bilatzen dituela. Azkenean, bizitza erdigunean jarriko duen benetako egitura-aldaketa sustatu nahi da, genero-aginduak errotik deskodetuko dituena, emakume guztien aldarrikapenak agenda politiko bihurtuko dituena, etnia, gizarte-klasea, sexu-orientazioa, genero-identitatea edo adina kontuan hartu gabe, eta indarkeria ikusgarri edo ikusezin oro errotik deslegitimatuko duena, emakume guztiak aske izan arte.