Eduardo Escobés
Urteak daramatzagu Hirugarren Sektore Soziala eta bertako erakundeak sustatzeko beharrarekin lotutako diskurtsoa eraikitzen. Bere ekarpenaz, historiaz eta estrategiez hitz egiten. Artikulazio-sareak, eragin sozial eta politikoko eremuak, elkarrizketarako gaitasuna eta publiko-sozialaren elkarlana eraikitzeko borrokan. Zerbitzuak eskaintzeko, arreta sortzeko eta eskubideak aldarrikatzeko egiturak eta eremuak diseinatuz. Gure erakundeak “gizarte zibil antolatuaren” adierazpena direla hainbat aldiz idatziz, heterogeneotasunaren aberastasuna onartuz. Eta hori guztia ona da, ona izan da. Eta egiten jarraitu behar da.
Baina ezin dugu beste aldera begiratu… Pandemiako eta konfinamenduko egun luzeen esperientziak, ahaztuta baldin baginen ere, gogorarazi digu “beste gizarte zibil antolatu” bat dagoela. Pertsonek, egiturarik eta antolakuntza formalik gabe, zaintzak eta arretak eskaini eta trukatu dituztenekoa, elikagaiak eta otorduak partekatu dituztenekoa, beren buruari gaixotasunei eta ondoezei buruz galdetu dietenekoa. Besarkatu gabe, musu eman ahal izan gabe, eskuak estutu gabe, baina keinuaren eta hitzaren bidez eginez. Asmoen eta loturen artikulazioa sortzeko gai izan diren bizilagunez eta auzoez betetako “gizarte zibil antolatua”. Gehiegizko pentsamendu teknokratatik agian ezkutatzen saiatu garen potentziala, “hurbiltasuneko” solidaritatea eta autoantolaketa eskema zurrunean eta fomaltasunetan sartuta geratu direnekoa.
Konpromisoa, lotura, emozioa, bat-batekotasuna, hurbiltasuna… Kontratu, akordio, lege edo zerbitzuen zorro baten obligazioak neurtu gabeko komunitatea. Komunitarioa denari begiratzeko eta beste era batera egiteko “froga-harria” izan behar duen esperientzia. “Normaltasun berria” komunitarioa denarekiko bestelako sentikortasun bat biltzeko, aitortzeko eta eraikitzeko ildotik joan dadila. Izan ere, hor dago gure bizitzetako onena eta pertsona eta gizarte gisa gure burua jokoan jartzen dituguneko ekarpenak.
Eta komunitatearekin “normaltasun berri” hori eraikitzeko…
- Anima gaitezen gure auzoetan eta bizilagunen artean bizi ditugun esperientziak biltzera.
- Hurbil gaitezen horiek egin dituztenengana, bai bultzatu dituztelako, bai horietan parte hartu dutelako, edo egun horietan beren bizitza eramangarrixeagoa izan dela ikusi dutelako.
- Hitz egin dezagun haiei buruz, galde diezaiogun gure buruari zer ekarpen egin dion gure ongizateari, eta batez ere, lotura-sentimenduari, bizitasunari, kolektiboa den horren parte izateko eta sentitzeko sentimenduari.
- Utz ditzagun albo batera ordenagailuak, gailu elektronikoak, Excel-eko koadroak, ikuspegi teknokratak… eta onar dezagun bizitzak eta bizitza partekatuak hitz egin dezan. Ea zer dioen! Ea zer esaten digun!