Tatiana Aretxabala eta Eneritz Angulo – EDE Enplegu Inklusiboa
Enpleguak, independentzia eta egonkortasun ekonomikoa bultzatzeaz gain, pertsonen egonkortasun emozionalean eta ongizatean eragiten du; haien autoestimua sustatzen du (baliagarri sentitu), denboraren egituraketa bultzatzen du (langabezia-egoeren iraupen luzeak monotonia eta motibazioa galtzea dakar, baita ordutegiak desegituratzea ere), eta komunitate bat identifikatzen eta bertan egoten laguntzen du (ingurunearekiko harremana eta sare eta harreman pertsonal berrien ehuna erraztuz eta isolamendua saihestuz), besteak beste.
Oinarrizko premiak asetzeko (biziraupena, segurtasuna eta errealizazioa) bitartekoa den arren, ez da beti nahikoa izaten, eta, beraz, beharrezkoa da bakardadea hausten duten harreman-espazioak agertzea eta parte hartzera eta ekarpen profesionala egitera animatzea.
Antsietatea, depresioa, etsipena, suminkortasuna, lo-arazoak eta elikadura-desorekak, autoestimua eta konfiantza galtzeko arazoak… dira denboran zehar lan-egoera ezegonkorrak eragindako ondorioetako batzuk; estresagarriekin batera, hala nola presio soziala eta/edo familiarra, ezgauza den sentipenak, zailtasun ekonomikoak, …pertsonak dituen baliabide propioak gainditzera eraman dezakete.
Aurre egiteko erabiltzen den estiloa funtsezko zeregina da, eta, beraz, gure jarduerak erresilientzian jartzen du arreta, eta pertsonek arazoa konpontzera bideratutako ekintzak abian jartzean, horrek errekuperazio-prozesua errazten baitu.
Beraz, ikuspegia laguntza eskatzen duten emakumeei baliabideak ematetik haratago doa. Aldaketa pertsonala eta soziala sustatzen duen esku-hartze mota bat da, ez da sufrimendua arintzea, baizik eta pertsonaren hazkundea sustatu beharko du, horixe izango baita esku-hartzearen erdigunea. Lan arloko esku-hartzearen eta orientabidearen eredu horrek proiektuaren hartzaileek beren autonomia-prozesurako azken elementu gisa laneratzeari dagokionez duten premia nagusiari erantzuten dio.
Beharrezkoa da alderdi pertsonaletan eta sozialetan esku hartzea, ez bakarrik lan-arloari dagokionez, lan-mundurako igarobide egokia errazteko. Eta prozesu luzea behar da haren hobekuntza eta proposatutako helburu partzialen eta progresiboen lorpena neurtu ahal izateko.
Ahalduntzea prozesu indibiduala da, pertsonak beren egoeraz jabetzeko prozesu pertsonala den heinean. Prozesu hori bilakaera propio baten bidez hasten da, non bere eskubideez, indarguneez eta interesez jabetzen den, eta beren autonomia eta botere pertsonala sendotzen duten. Prozesu horrek aldaketa eskatzen du, eta aldaketa guztiek bezala denbora behar da.